Nazywam się Urszula Izak, jestem magistrem sztuki kierunku skrzypce. Gram na tym instrumencie już – wstyd się przyznać – 30 lata.
Dziećmi i ich uczeniem zajmuję się od lat.
Moja przygoda z edukowaniem muzycznym sięga początku studiów kiedy to pracowałam jako korepetytor z dziećmi w szkołach podstawowych. Już wtedy buntowałam się przeciw tradycyjnej metodzie edukacji muzycznej. Ciągłemu poprawianiu, krytykowaniu i porównywaniu. Żadnej pochwały, docenienia pracy nad problemem.
W swoim życiu uczniowskim także nie potrafiłam nigdy zrozumieć, że koncentrujemy się jedynie na instrumencie. Technika, utwór i na tym koniec. Brak poszukiwania źródła problemu, brak doskonalenia całości osoby a nie tylko biegłości palców czy opanowaniu materiału muzycznego.
Los chciał, że na IV roku studiów trafiłam na stypendium naukowe do Belgii i spotkałam nauczyciela swojego życia – Elisę Kawaguti. To Japonka, na stałe mieszkająca w Brukseli, która oprócz aktywnego życia koncertowego uczy także studentów.
I nagle okazało się, że moje umiejętności techniczne nie są ważne. Przydają się oczywiście ale są jedynie środkiem wyrazu mojego JA. Tego kim jestem, co czuję i jak radzę sobie z trudnościami.
Wystarczyło kilka miesięcy wspólnej pracy bym stała się władcą mojego własnego ciała i umysłu. Elisa stworzyła mi środowisko naturalne, w którym na każde pytanie znajdowała się jasna i prosta odpowiedź. A przede wszystkim dowiedziałam się, że nie ma zadań trudnych. Trzeba tylko znaleźć dobry sposób. To kwintesencja Suzuki.
Od tego czasu to jest moje życiowe motto: ” Nie ma rzeczy niewykonalnych. Na wszystko jest sposób i właściwy czas.” Bo to czy pokonamy trudność w dwa dni czy dwa lata nie ma żadnego znaczenia. Liczy się ostateczny sukces.
Tego staram się uczyć nasze dzieci Suzuki.
Nazywam się Katarzyna Kiwior.
Jestem absolwentką Akademii Muzycznej w Katowicach, studiowałam również podyplomowo na Uniwersytecie Warszawskim.
Brałam udział w licznych ogólnopolskich i międzynarodowych konferencjach na temat kształcenia muzyczno – ruchowego. Współpracowałam z różnymi środowiskami artystycznymi, owocem czego stały się liczne projekty związane z muzyką.
W swojej działalności zawodowej mam doświadczenie w pracy z dziećmi w wieku żłobkowym, przedszkolnym, szkolnym, a także studentami akademii muzycznej. Poza programowym nauczaniem przedmiotów związanych z muzyką i kształceniem słuchu, stworzyłam również autorski cykl zajęć dla dzieci 2 i 3 letnich. Pisząc artykuły oraz prowadząc konferencje dla nauczycieli współpracuję z muzycznymi wydawnictwami i czasopismami. Jestem również autorką piosenek dla dzieci w wieku przedszkolnym oraz scenariuszy muzycznych do podręczników szkolnych.
Kilka lat temu rozpoczęła się moja najbardziej inspirująca oraz twórcza przygoda z muzyką. Zanim dołączyłam do grona nauczycieli metodą Suzuki, mogłam zapoznać się bliżej z tą metodą obserwując lekcje. Wielokrotnie rozmawiałam również z dziećmi i rodzicami którzy jej doświadczali i byłam pod ogromnym wrażeniem ich motywacji, pracowitości oraz udzielającego się entuzjazmu.
Nauczycielem gry na pianinie metodą Suzuki jestem od 2012 roku.
W roku 2013 uzupełniłam swoje wykształcenie uczestnicząc w pierwszym w Polsce szkoleniu według programu Eleny Enrico – Children Music Laboratory. Jest to program kształcenia muzycznego dla dzieci już od ok. 3 roku życia, który może być doskonałym wstępem do nauki gry na jakimkolwiek instrumencie, zwłaszcza metodą Suzuki.
Praca z dziećmi metodą Suzuki sprawiła, że odkryłam ponownie siebie jako nauczyciela. Uśmiech na twarzy dziecka podczas zajęć, obserwacja jego rozwoju oraz tego, jak pokonywanie wszelkich trudności wzmacnia jego osobowość oraz poczucie wartości – buduje mnie nie tylko jako nauczyciela, ale przede wszystkim jako człowieka.
Nazywam się Michał Gidziński i jestem trębaczem .
W roku 2007 ukończyłem Akademie Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie uzyskując tytuł magistra sztuki. Od tamtej pory jestem aktywnym zawodowo muzykiem kameralnym oraz orkiestrowym. Cały czas poszerzam swoją wiedzę i doświadczenie korzystając z wielu źródeł, co pozwala mi doskonalić swoje umiejętności w grze na instrumencie. Wielokrotnie byłem uczestnikiem kursów mistrzowskich, warsztatów oraz brałem lekcje u bardzo dobrych muzyków w Polsce i za granicą. Dzięki temu łatwiej mi znaleźć rozwiązania problemów wykonawczych dla mnie jak i dla moich uczniów. Gry na trąbce uczę od dłuższego czasu . Miałem okazje uczyć w szkołach muzycznych jak i dawać lekcje prywatne. Sprawia mi to ogromną przyjemność i satysfakcję. Odkąd zacząłem zgłębiać techniki uczenia metodą Suzuki stała mi się ona bardzo bliska. Jest to zupełnie inne podejście niż to, które prezentowane jest w szkołach muzycznych. Nauka poprzez zabawę, w ogólnym poczuciu komfortu i zadowolenia jest moim zdaniem dla dzieci najkorzystniejsza. Taka forma nauczania przynosi najlepsze rezultaty.
Prywatnie jestem ojcem trójki cudownych dzieci. Obserwowanie ich rozwoju jest dla mnie kopalnią wiedzy i znacznie ułatwia mi nawiązanie kontaktu z najmłodszymi, początkującymi muzykami. Jestem przekonany, że dzieci prowadzone w odpowiedni sposób są w stanie osiągnąć naprawdę fantastyczne rezultaty.
Nazywam się Justyna Osiecka – Pieron. Wiolonczela była moją pasją od samego początku. Już jako mała dziewczynka jeździłam na kursy i konkursy muzyczne, co sprawiało mi wiele radości i satysfakcji. Dlatego kontynuowałam naukę i tak skończyłam studia w 2007 roku na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jeszcze jako studentka doskonaliłam swoje umiejętności na wymianie studenckiej ERASMUS w Oslo w Norwegii. Po studiach pracowałam w wielu orkiestrach kameralnych i symfonicznych. Skończyłam również studium pedagogiczne i pracowałam w kilku szkołach muzycznych w Warszawie oraz jestem członkiem Kwartetu Smyczkowego AMOK. Prywatnie jestem żoną śpiewaka operowego, mamą dwóch cudownych siedmioletnich bliźniaków oraz właścicielką dwóch kotów.
Nazywam się Przemysław Marcyniak i uwielbiam planszówki oraz filmy na podstawi komiksów Marvela. Oprócz tego biegam, jeżdżę na rowerze i czaruję. Po 30 latach ćwiczeń udało mi się (jak widać na załączonym obrazku) siłą woli unieść flet poprzeczny. Mam wykształcenie wyższym z fletu, dyrygentury symfonicznej (obecnie w trakcie doktoratu). Przez lata pracowałem w szkole muzycznej pracując tak zwaną metodą tradycyjną ale na szczęście ten etap mam już za sobą…Ufff.